Metody pracy
Terapia wad wymowy dzieci i młodzieży z nieprawidłową wymową różnych głosek. Ma na celu wytworzenie prawidłowych realizacji głosek a następnie utrwalenie ich w mowie. Ćwiczenia i metody pracy dostosowujemy indywidualnie do potrzeb pacjenta.
Podstawowe ćwiczenia, metody wykorzystywane w terapii wad wymowy:
- ćwiczenia artykulacyjne,
- metodę wyjaśniania położenia narządów mowy,
- metodę wzrokową,
- ćwiczenia oddechowe,
- ćwiczenia fonacyjne,
- ćwiczenia kształcące słuch fonemowy,
- metodę przekształceń artykulacyjnych,
- metodę mechaniczną,
- ćwiczenia autokontroli słuchowej,
- ćwiczenia kinestezji artykulacyjnej,
- terapia miofunkcjonalna,
- elektrostymulacja,
- masaż logopedyczny.
Terapia funkcji poznawczych dzieci z różnymi zaburzeniami rozwojowymi i genetycznymi za pomocą Metody Krakowskiej. Stymulacja opiera się na neuroplastyczności mózgu i jego zdolności do tworzenia nowych połączeń nerwowych w wyniku organizowanych doświadczeń. Została opracowana dzięki wieloletniej pracy terapeutycznej i badawczej Pani profesor Jagody Cieszyńskiej oraz zespołu związanego z Katedrą Logopedii i Zaburzeń Rozwoju w Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie, oraz Zespołu Diagnozy i Terapii Języka (następnie Zespołu Wczesnego Wspomagania) w Specjalnym Ośrodku Szkolno - Wychowawczym dla Dzieci Niesłyszących w Krakowie.
Podstawowym założeniem terapii jest systemowa - w tej samej kolejności jak przy rozwoju zdrowego dziecka, stymulacja rozwoju poznawczego i intelektualnego dziecka, zmierzająca do budowania systemu językowego, komunikacyjnego w jego umyśle.
Metoda Krakowska jest skuteczna i wykorzystywana w pracy z dziećmi:
- z autyzmem,
- całościowymi zaburzeniami rozwoju,
- z Zespołem Aspergera,
- z opóźnionym rozwojem mowy,
- z wadami wymowy,
- z Zespołem Downa,
- z alalią (SLI),
- z afazją,
- z mózgowym porażeniem dziecięcym,
- z implantem ślimakowym,
- niedosłyszącymi,
- dwujęzycznymi,
- zagrożonymi dysleksją i dyslektycznymi.
- stymulacja słuchowa,
- komunikacja ułatwiona,
- gesty wizualizacyjna i gesty interakcyjne,
- Manualne Torowanie Głosek,
- programowanie języka,
- dziennik wydarzeń,
- Symultaniczno - Sekwencyjna Nauka Czytania,
- terapia funkcji wzrokowych,
- stymulacja funkcji motorycznych,
- wybór dominującej ręki,
- kształtowanie zabawy tematycznej,
- stymulacja lewej półkuli mózgu,
- kształtowanie zachowań społecznych,
- stymulacja poznania zmysłowego,
- stymulacja pamięci,
- kształtowanie myślenia przyczynowo - skutkowego,
- logoterapia (rozmowa z rodzicem, wyjaśnienie zasad terapii, przekazanie zaleceń do pracy z dzieckiem w domu).
Trening słuchowy Johansena IAS jest odpowiedni dla osób w każdym
wieku, począwszy od wieku niemowlęcego do wieku osoby dorosłej. Ta forma
terapii szczególnie jest skierowana dla osób z zaburzeniami koncentracji
uwagi, opóźnionym rozwojem mowy, wszelkimi nadwrażliwościami słuchowymi,
dysleksją, trudnościami w uczeniu się języków obcych, rozumieniu poleceń
słownych, osobami z ADHD i spektrum autyzmu. Na podstawie diagnozy
przygotowywany jest indywidualny program stymulacji słuchowej, który dostarcza
odpowiednie częstotliwości do ucha wewnętrznego za pomocą muzyki.
Elementy integracji sensorycznej w terapii logopedycznej
Zaburzenia Integracji Sensorycznej, czyli niewłaściwe przetwarzanie bodźców zmysłowych, jest zagadnieniem niezwykle złożonym i wieloaspektowym. Zaburzenia te rzutują na cały proces rozwoju dziecka, wpływając na koncentrację, pamięć, rozwój mowy, rozwój ruchowy, zachowanie oraz rozwój emocjonalny i społeczny, a później także na proces uczenia się.
Pierwsze symptomy zaburzeń IS dostrzec możemy już w wieku niemowlęcym, gdy dziecko częstym, nienaturalnym płaczem i zachowaniem komunikuje swój dyskomfort. Pamiętajmy, że układ nerwowy noworodka jest niezwykle plastyczny, dlatego też szybkie wykrycie zaburzeń i rozpoczęcie terapii stanowi niezwykle ważny element dalszego rozwoju oraz funkcjonowania malucha w przyszłości.
Jakie sygnały wysyła nadwrażliwe na bodźce zmysłowe dziecko przed ukończeniem 3-go roku życia?
- Ma kłopoty z jedzeniem (ssaniem, gryzieniem, żuciem, połykaniem)Akceptuje tylko wybrane pokarmy, niechętnie próbuje nowych smaków
- Nie toleruje grudek i większych kawałków w jedzeniu i piciu
- Podczas jedzenia często reaguje odruchem wymiotnym, krztusi się, dławi
- Nie toleruje toleruje dotyku, nie lubi być przytulane, całowane, głaskane, łaskotane
- Źle znosi zmianę ubrania, kąpiel, czesanie, ma kłopoty ze snem
- Reaguje płaczem i agresją na dźwięki otoczenia, muzykę, dźwięki mowy
- Występuje opóźnienie w rozwoju psychoruchowym (późno raczkuje, siada i chodzi, chodzi niezgrabnie, często się potyka)
- Nerwowo reaguje na każdy ból, otarcie czy nawet drobne zadrapanie
- Wykazuje opóźnienie w rozwoju mowy (późno wypowiada pierwsze słowa, mówi mało i niechętnie)
- Nie lubi trzymać zabawek w rączkach, unika zabaw manualnych.
Nie ma określonej, jednoznacznej liczby niepokojących objawów, które muszą wystąpić u każdego dziecka, by móc mówić o nadwrażliwości czy zaburzeniach integracji sensorycznej. Jeśli jesteśmy w stanie zaobserwować u malucha chociażby kilka z nich, powtarzających się w określonych sytuacjach należy skonsultować się ze specjalistą, który dokładnie oceni rodzaj zaburzeń i podejmie terapię. Takie holistyczne podejście powoduje, że dziecko jest zaopiekowanie pod wieloma względami, a wspólne działania zaowocują lepszymi efektami obu terapii.
Prawidłowy rozwój mowy zawsze poprzedzony jest kształtowaniem się umiejętności ogólnorozwojowych, dlatego też w czasie trwania zajęć logopedycznych można wykorzystywać elementy metody Integracji Sensorycznej, by wspomóc i urozmaicić często długotrwały proces terapeutyczny.
Przykłady ćwiczeń SI wykorzystywanych w terapii logopedycznej:
- chodzenie wzdłuż narysowanej linii bądź wzoru,
- "deptanie" po różnych fakturach i powierzchniach,
- pokonywanie torów przeszkód z różnych przedmiotów,
- dotykanie przedmiotów o różnych strukturach (ciepłe/zimne, mokre/suche, gładkie/szorstkie itp.),
- wyszukiwanie i/lub rozpoznawanie przedmiotów w pojemnikach z różnymi fakturami bądź różnym wypełnieniem (ryż, groch, piasek, woda, papier, żwirek itp.),
- osłuchiwanie przedmiotów wydających różne dźwięki,
- używanie kontrastowych kolorów podczas prezentacji materiałów,
- kreślenie wzorów na różnych powierzchniach i fakturach,
- rysowanie palcami z wykorzystaniem różnych substancji,
- zapachowe rozpoznawanie i nazywanie przedmiotów,
- wykonywanie masażu rączek i twarzy, używanie gestów artykulacyjnych.
Pamiętajmy jednak, że właściwa terapia IS powinna być prowadzona tylko i wyłącznie przez wykwalifikowanego terapeutę, w odpowiednio dostosowanych do dziecka warunkach.